"Bazen, ne yaparsan yap, olmuyor bazen."

Klişelerden kaçarak, kaçınarak yaşamaya özen gösterirken an geliyor, o an geliyor üzerine cuk diye oturan bir klişeyi içinde bulunduğun duruma açıklama sayıp, gerisinden kaçıveriyorsun. 'Bu' diyorsun, bu kadar, daha önce birilerinin dile getirdiği gibi işte. Sıradan. Herkesin başına gelebilecek şey, bana da olan bu. Olan biten bu. Bundan ibaret. Basit.

İster bu dünyada işin bittiğinde gideceğin bir cennete inanarak yaşa, ister elimdeki hayat ve süre benim tek şansım düsturunu benimse. Olaylar nihayetinde aynı duyguda birleşiyoruz. En ekstrem hikaye de, en sıradan olanı da içine duygu karıştığında aynı klişenin kurbanı olabiliyor.

Yine de durup, biraz düşündüğünde her bir hücrenin güzelliklerle dolabileceğini hatırlıyorsun, hali hazırda ölü olan bir adamın söylediği bir şarkı sana hayatın ne de güzel olduğu konusunda umut verebiliyor.

Şerefe!